بازگشت
اقتصاد قمارخانه ای
ا. م. شیزلی ا. م. شیزلی

قمار، به انواع مختلف بازی اطلاق می شود که بین دو نفر و یا بیشتر، با وسایل و ابزارهای مختلف و یا حتی، بدون وسیله خاصی، بمنظور برد- باخت، برگزار می شود. بازی قمار، بدلایل متعدد، از سوی تقریبا تمامی ادیان و مذاهب آسمانی و ایدئولوژی های زمینی، عملی زشت و نکوهیده تلقی می شود و قماربازان، بعنوان افرادی منفور و مطرود در جامعه شناخته می شوند.

بازی قمار، شیوه ای است برای دستیابی آسان به پول، ثروت و یا دارائی کس یا کسانی بوسیله کس یا کسانی دیگر، از طرق نا هنجار، غیرقانونی و نا مشروع.

تاریخچه قمار و قماربازی معهود نیست(حداقل، برای من). اما، از قرائن و شواهد چنین بر می آید، که قبل از هر چیز، نظام اجتماعی- اقتصادی سرمایه داری با تسلط بر جوامع بشری، این عمل ناهنجار و منفور را بشدت توسعه و گسترش داد. به عبارت صحیح تر، نظام سرمایه داری در فرایند تکاملی خود، هر چه بیشتر بر اقتصاد قمار خانه ای تکیه کرد و با بکارگیری اشکال و شیوه های جدید، قمار و قماربازی را به مهمترین و اصلی ترین منبع تأمین سود سرمایه داران تبدل کرد.

نظام سرمایه داری که در ابتدای پیدایش، مترقی تر از نظامهای ماقبل خود بود، در منحنی حرکتی خود، به خشن ترین نظام اجتماعی- اقتصادی فراروئید. اگر در نظامهای پیش از سرمایه داری، پدیده بیکاری و بی مسکنی مشکلی بحساب نمی آمد، نظام سرمایه داری، بشریت را با مشکل عظیم بیکاری و بی مسکنی، فقر و گرسنگی جمعی مواجه ساخت. در شرایطی که چهار پنجم سطح کره زمین را آب فراگرفته است، در سایه حاکمیت سرمایه داری بر جهان، میلیونها انسان از دسترسی به آب سالم محروم شدند. اگر نظامهای پیشین، انسان را به بردگی گرفته و یا به رعیت ارباب تبدیل کرده بود، سرمایه داری نه تنها آن نظامها را بطور اساسی لغو نکرد، بلکه با مدرنیزه کردن برده داری و فئودالیسم، ملتها و سرزمینها را به اسارت آورد و برای بدست آوردن ثروتهای هر چه بیشتر، شیوه های غارتگرانه تر استثمار و بهره کشی را بکار گرفت. بمنظور سلطه بر منابع ثروت بشری، آتش جنگهای جهانی و منطقه ای را برافروخته نگه داشت و به کشتار میلیونی انسانها مبادرت کرد. نظام سرمایه داری از دستاوردهای علمی و فنی بشری در جهت ساخت و تولید تسلیحات کشتار جمعی و فردی بهره برگرفت و بدین ترتیب به خطرناک ترین نظام  ضد بشری  تبدیل شد که در آن، بیش از نود درصد بشر، تحت انقیاد کمتر از ده درصد در آمد.

نظام سرمایه داری، در کنار متدهای توسل به جنگ و اشغالگری، برده داری و فئودالیسم مدرن و دیگر متدهای بغایت خشن، از شیوه های نکوهیده نزول خواری و قمار بازی نیز برای تصاحب اندک دارائی های باقی مانده برای زندگی مردم، بصورت بیش از حد گسترده ای استفاده کرد. در کنار کازینوها و تولید انواع مختلف ابزار و دستگاههای قمار بازی، سیستم بانک وبانکداری و بازارهای بورس را بر اساس قواعد قمارخانه ای، تأسیس و تکمیل نمود و بدین ترتیب، بخش اعظم اقتصاد جهان را از بخش تولیدی به سوی سرمایه انگلی مالی سوق داد که، شروع بحرانهای اجتماعی- اقتصادی دائمی، حاصل و نتیجه طبیعی آن بود.

کشورهای امپریالیستی، طی «معاهده برتون وودز» صندوق بین المللی پول و بانک جهانی را طبق موازین قمارخانه ای تأسیس و کشورهای حاشیه ای را به بازی و باخت اجباری در این قمارخانه ها ملزم ساختند. طبق مقررات همین قمارخانه ها، برای ادامه بازی، وامهائی را به «بازندگان» تحمیل می کنند که اولا؛ امکان برد آنها برابر صفر است و ثانیا؛ حتی، در صورت برد فرضی نیز، بازنده نمی تواند در زیر بار سنگین آن کمر راست کند. دلار آمریکا را بعنوان کالای قابل مبادله اعلام کرد و از آن پس، ماشین های چاپ اسکناس دلار، مؤسسات تولیدی را مستأصل ساخت و بخش عمده دارائی های مردم جهان، بسوی آمریکای سرازیر گردید.

نقش درجه اول قمارخانه های مدرن (بازار های بورس)، در بروز بحران مالی که امروز گریبان بشریت جهان را گرفته است، قابل تردید و یا انکار نیست. بازارهای بورس(قمارخانه های مدرن)، بدون اینکه کمترین نقشی در تولید کالاها(منقول و یا غیر منقول) داشته باشند، بدون اینکه تغییری در کالاها بدهند، بروال موازین قمارخانه ای، قیمت آنها را پائین- بالا می کنند و با نوسان دادن دائمی «ارزش سهام» کالاها، همه روز میلیاردها ثروت بشری را بصورت سرمایه مالی، به جیبهای پر ناشدنی صاحبان قمارخانه ها سرازیر می سازند. فراموش نمی کنیم زمانی را که همین قماربازان، قیمت هر بشکه نفت را بدون اینکه نقشی در تولید آن داشته باشند و هزینه ای صرف کنند، تا مرز ۱٦۰ دلار بالا برده و با یک چرخش حرفه ای، تا زیر ٤۰ دلار پائین آورده اند.

گردانندگان بازارهای بورس، بدون هیچ حساب و کتاب منطقی و معقول، با عزل و یا نصب یک مقام دولتی، بسبک قمارخانه ها، که با ورود و یا خروج یک بازیگر، شرط بازی تغییر داده می شود، ارزش سهام را بالا- پائین نموده و بدین ترتیب، میلیاردها ثروت بشر را این دست- آن  دست می کنند.   

سیستم اجتماعی- اقتصادی سرمایه داری، بخشهای اعظمی از عرصه های زندگی اجتماعی را به قمار گذاشته است. در همین رابطه، فقط کافی است، ورزش و مسابقات ورزشی مورد توجه قرار گیرد که چگونه باشگاهها و میادین ورزشی، بطور تمام و کمال به قمارخانه تبدیل شده اند و ورزشکاران به قمار گذاشته می شوند. تصور کنید، تنها حجم پولهائی را که برای خرید وفروش ورزشکاران صرف می شود، هزینه های سرسام آوری را که صرف برگزاری مسابقات ورزشی می گردد و یا در شرط بندیها دست به دست می شود، صرفنظر از تحمیق و تخریب انرژی، نیرو و شعور انسانی، اگر در راه تأمین بهداشت، تغدیه، تحصیل، مسکن و دیگر نیازهای ضروری بشر بکارانداخته شود، چقدر از سنگینی شرایط زندگی اجتماعی کاسته می شود! تازه، این هزینه ها، در مقایسه با دیگر کلاه برداریهای قماربازان بازارهای بورس بر سر مسائل حیاتی تر جوامع انسانی، سهم ناچیزی را تشکیل می دهد.    

شروع بحران کنونی و بی نتیجه ماندن نشست ها، اجلاسهای پیاپی چاره جوئی و تخصیص صدها میلیارد از دارائی های مردم به قمارخانه های امپریالیستی، حکایت از آن دارد که، امروز، سرمایه داری به مرحله ای از تاریخ خود رسیده است که، سیستم و نهادهای مالی کنونی طبق موزاین قمارخانه ای عمل می کنند و تا زمانیکه، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و مهمتر از همه بازارهای انگلی بورس، کماکان به فعالیت خود ادامه می دهند، ماشینهای چاپ اسکناس خاموش نشده اند و تا زمانی که تعیین ارزش کالاها، از تولید تا مصرف، از اختیار تولید کـننده خارج است، نظام سرمایه داری، همه بشریت را همراه خود بسوی منجلاب خواهد کشاند.

مدتهاست که همه راههای برون رفت از بحران سرمایه داری به بن بست ختم شده است و تمام چارجوئیهای معطوف به تغییر موزاین قمارخانه ای، همچنان که تاکنون بوده است، طبیعتا، در آینده نیز، بی نتیجه خواهد ماند. همچنانکه شاهدیم، تخصیص هفتصد میلیارد دلار از بودجه دولت آمریکا، ٣۵۰ میلیارد پوند از صندوق دولت انگلیس به بانکها و دیگر مؤسسات مالی امپریالیستی، بازداشت یک قمارباز(رونالد مدوف، بنیانگذار بورس نزدک) و افشای یک فقره کلاه برداری ۵۰ میلیارد دلاری وی و چندین اقدام کمکی دیگر، نتوانستند هیچ کمکی به حل بحران کنونی بکنند. زیرا، سرمایه داری به پایان مسیر تکاملی خود رسیده است و تنها با تکیه بر اقتصاد قمارخانه ای است که هنوز روی پا ایستاده است.

امروز، تداوم حیات نظام سرمایه داری، باعث خانه خرابی بیشتر جوامع انسانی می شود. مهمترین و عاجل ترین وظیفه بشریت مترقی، تلاش برای تنظیم نظام مالی جدید جهانی و در نهایت، مبارزه برای رهائی از چنگال نظام سرمایه داری است.

٢٧/٩/٨٧


December 21st, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
علمي و معلوماتي